יום שלישי, ינואר 03, 2006

גדיים נעשו תיישים

גדיים נעשו תיישים, ציגן ווערן ביקעס, בחורים ווערן יונגעלײַט און בלאָגערס ווערן שרײַבערס. קטלא קניא בלײַבט אָבער קטלא קניא נאָר אַמאָל האָט ער בלויז געדאַווענט אויף איין פלאץ און הײַנט וועט ער דאַווענען פרײַטיק־צו־נאַכטס דאָ און שלש־סעודות דאָרט. שחרית דאָ און מנחה מעריב דאָרט. ובכן מורי ורבותי ורעבעצענותי פאַרן נײַעסטן שטיקל ביןאיך אײַך מזכּה מיט שכר הליכה און איך בעט אײַך זיך מטריח זײַן און געבען אַ בליק אויף מײַן רעצענזיע פון העלאַ ווינסטאָנס ביך´אָנטשאָויזן´ וואָס ערשיינט אין דער וואָכעדיקער ´אַלגעמיינער זשורנאַל´.

מעין דער הגדה אויף שבת הגדול וועל איך דאָ אַראָפּברענגן דעם ערשטן פאַראַגראַף צו באַקומן אַ טעם פונעם זאַך אַליין ואידך זיל גמור דורך קליקן לקמן, והמהדרין זאָלן אַזוי גוט זײַן און קויפן דאָס געדרוקטע בלעטל ויקראו ענוים וישבעו.

http://www.algemeiner.com/generic.asp?id=1005

עי"ש: אַזאַ עלייה לגדולה וואָלט אוודאי געפאָדערט אַ בלאָג צו געבן שבח והודייה פאַרן בורא עולם על כל החסד אשר גמלנו און אויך ווײַזן פאַרן עולם פונעם אַלטן שטיבל אַז מיר גיבן חלילה דאָ נישט אויף און ס´איז פשוט אַ התרחבות פון די גבולי דקדושה. אַבל מה אעשה אַז צײַט איז נישט בשפע. ממילא זײַט אײַך מחייה מיט דער טועמיה, טרינקט אַ גלעזל לחיים און ווינטשט אַביסל אָן און זײַט אַזוי גוט און בּאזוכט אין אַפאָר טעג אַרום וועט האָפענטלעך זײַן עפעס אויף קינוח סעודה.

מוצאי אתה בחרתנו

ווען וועלטלעכע שרייבער שילדערן חסידים איז לא ימלט אַז זיי זאָלן נישט מאַכן דעם איינדרוק פון האָבן אינפילטרירט אַ געהיימע סעקטע אַרומגענומען מיט מעכטיקע באַפעסטונגען. פיל מאָל טרעפט אַז שרייבער אַנטדעקן´די וועלט פון חסידים אין זוך פון זייער אייגענעם אידענטיטעט. ווידער, אַ סך פון זיי ווערן ראָמאַנטיזירט פון דער עקזאָטישקייט מיטן געפיל אַז אפילו אויב ביי זיי אַליין איז דאָ ווייניק אידישקייט און גייסטיקייט, זענען נאָך דאָ די שרפי קודש וואָס זענען יוצא אַלע אַנדערע אידן. אַנדערע, ווידער, גיין אַוועק צופרידן אַז וואָס זיי האָבן געמיינט איז אויטענטישע אידישקייט, איז אין אמתן גאָר דעקאַדענט, אָדער סתם אָנגעבלאָזן און נישט זייער צום אַפּעטיט, און ממילא איז זייערע אייגענע ווערסיע גאָרנישט אַזוי פּסול
אַצינד לייענט ווײַטער...