איך װײס אַז איך האָב שױן לאַנג נישט געשריבן אָבער װאָס זאָל איך טון אַז הזמן קצר והמלאכה מרובה. ס'איז אַ גוזמא אָבער װאָס מער צײַט ס'איז דאָ אַזױ בטלט מען אַלץ מער. על כּל פּנים הײַנט בין איך געגאַנגן פֿאַר אַ שװים. נישט קײַן גרױסע חידוש און איר קלערט אודאי מאי קא משמע לן? װעל איך אײַך נאָר זאָגן אַז פֿון די פּענימער בײַם שװים־באָד דאַכט זיך מיר אַז בלױז איך האָב געטראָגן אױף מײַן לײַב דער בונד פֿון אבֿרהם אבֿינו. איך האָב געזאָגט אַז דאָס װײַס איך נאָר פֿון די פּענימער איז זײַט מוחל און זײַט נישט חושד בכּשרים. און דאָס װײס איך אױף זיכער אַז מיט אַן ארבע כּנפֿות בין איך זיכער געװען דער אײנציגסטער.
איך קום אַרײַן מיט מײַן בוך געשעפֿט זעקעל אָנגעשטאָפּט מיט אַ האַנטיך און שװים הױזן און איך מערק צי עס דאַכט זיך מיר אַז מען גיט אױף מיר אַ דאָפּעלטן בליק. מײַן מח פֿליט צו מײַן זעקעל, נײן ס'שפּירט זיך פֿו אַ זאַק, און איך טראַכט. שטעלט אײַך פֿאָר װען גויים גײן אין מקווה װאָלט געװען מקווה טאַשן אין אַלע ספּאָרט געשעפֿטן. אַדידאַס װאָלטן גענוצט אַנאַ קאָרניקאָװאַ צו פֿאַרקױפֿן מקווה טאַשן און ממילא װאָלט מען מער געדאַרפֿט כּסדר לױפֿן אין מקווה און ממילא װאָלטן זײ פֿאַרקױפֿט מער טאַשן. נײַקי װײַטער װאָלטן געשריבן 'טו עס נאָר' אױף יעדען טאַש און אַז מען טוט 'עס' דאַרף מען װידער לױפֿן אין מקווה.
לינקע חסידים, טאָמער אַזױנס עקזיסטירט, װאָלטן געהאָנגן צעטלעך אַז דער װאָס נעמט אין מקווה אַ טאַש װאָס תּינוקות של בית רבן האָבן גענײַט אין סרי לאַנקאַ פֿאַר פּחות משװה פּרוטה אַ שעה איז כּטובֿל ושרץ בידו. רעכטע חבֿרה, פֿון די איז דאָ די והותר, װאָלטן צוריק געשריבן אַז די לינקע זוכן זיך צו מה יפֿית'ן בײַ די גויִים (פֿאַרדעם הענגן זײ עס אין דער מקווה) און דער מקווה ייִד דאַרף חתונה מאַכן זײַן טאָכטער און די לינקע זענען יורד לחייו פֿונעם מקווה ייִד װאָס פֿאַרקױפֿט די טאַשן און זײ זאָלן תּשובֿה טון ואל ישעו בדבֿרי שקר.
האָט דער מסבֿבֿ כּל הסיבות געזען װאָס פֿאַר אַ מחלוקת קען אַרױסקומן דערפֿון אַז גויים װעלן גײן אין מקווה האָט ער אָנגעשיכּורט נח'ן נאָכן מבול און צו אונדזער מזל איז מקווה נישט אײנס פֿון די מצוות בני נח. הודו לה׳! אױך צוליב דעם קומן ייִדן אַיעדער ערבֿ שבת אין מקווה אײנער מיט אַ זעקעל פֿונעם בעקער, און אײנער מיט אַ זעקעל פֿונעם יאַטקע, און דער מיט אַ גראָסערי זעקעל און יענער מיט אַ זעקעל װאָס דער פֿרױ זײַנער האָט באַקומן פֿונעם לאַנזערײ געשעפֿט. ער מײנט אַז דאָס זאָגט מען לינגערײַ און סײַ װי װײסט ער נישט װאָס דאָס איז און ער קומט אין מקווה מיט אַ זעקעל לכּבֿוד שבת. קײנער װײסט נישט צו פֿרעגן מה לכּהן בבֿית הקבֿרות או דער װאָס װײסט שמײכלט צו זיך אָדער צו נאָך עפּעס אַ גראָבער יונג װאָס האָט גענוג יראת שמים צו קומן אין מקווה אָבער נישט גענוג אױף זיך אײַנצוהאַלטן פֿון שמײכלן אױף אַ 'לינגערײַ' זעקעל אין מקווה ערבֿ שבת.
און מחמת דאָס אַלעס שטײ איך אינעם אױסטו פּלאַץ בײַם שװים־באָד מיט אַ זעקעל פֿון אַ ביך געשעפֿט און נישט מיט אַ ספּאָרט זאַק כּדת וכּדין. באַלד װעל איך מוזן אַנטפּלעקן מײַן לײַב־צודעקל, כאָטש אַ װײַסע זױבערע און נישט אַ װאָלענע חזון איש שיעור, און מיר גײט נאָר אין לעבן מײַן זאַק! זײַט אַ מבֿין. פֿרעגט אָבער נישט װאָס איך זוך אין אַ גױיִשע שװים באָד לכּתּחילה און װוּ מעג מען גײן שװימן װען אינעם באָד זענען דאָ װײַבער אין שװים קלײדער. װאָס װילט איר זײ זאָלן קומן אין די טיכלעך און די פּאָנזעלעס? איך קען מיך נישט צושטעלן צו די שװים צײַטן װאָס זענען געמאַכט פֿאַר פֿרומער מענער גײ איך מיר אין בעדער װוּ מען האָט אַזױ ליב ייִדן אַז מע לאָזט זײ אַרײַן װען זײ װילן נאָר קומן, נאָך בעסער װוּ די פֿרומער אַלײן, און איך קלאַפּ דערױף אַן עקסטער סלח לנו. משום מראית העין בין איך אָבער מקפּיד צו גיין אין אַ באָד מחוץ למחנה.
איך קום אַרײַן מיט מײַן בוך געשעפֿט זעקעל אָנגעשטאָפּט מיט אַ האַנטיך און שװים הױזן און איך מערק צי עס דאַכט זיך מיר אַז מען גיט אױף מיר אַ דאָפּעלטן בליק. מײַן מח פֿליט צו מײַן זעקעל, נײן ס'שפּירט זיך פֿו אַ זאַק, און איך טראַכט. שטעלט אײַך פֿאָר װען גויים גײן אין מקווה װאָלט געװען מקווה טאַשן אין אַלע ספּאָרט געשעפֿטן. אַדידאַס װאָלטן גענוצט אַנאַ קאָרניקאָװאַ צו פֿאַרקױפֿן מקווה טאַשן און ממילא װאָלט מען מער געדאַרפֿט כּסדר לױפֿן אין מקווה און ממילא װאָלטן זײ פֿאַרקױפֿט מער טאַשן. נײַקי װײַטער װאָלטן געשריבן 'טו עס נאָר' אױף יעדען טאַש און אַז מען טוט 'עס' דאַרף מען װידער לױפֿן אין מקווה.
לינקע חסידים, טאָמער אַזױנס עקזיסטירט, װאָלטן געהאָנגן צעטלעך אַז דער װאָס נעמט אין מקווה אַ טאַש װאָס תּינוקות של בית רבן האָבן גענײַט אין סרי לאַנקאַ פֿאַר פּחות משװה פּרוטה אַ שעה איז כּטובֿל ושרץ בידו. רעכטע חבֿרה, פֿון די איז דאָ די והותר, װאָלטן צוריק געשריבן אַז די לינקע זוכן זיך צו מה יפֿית'ן בײַ די גויִים (פֿאַרדעם הענגן זײ עס אין דער מקווה) און דער מקווה ייִד דאַרף חתונה מאַכן זײַן טאָכטער און די לינקע זענען יורד לחייו פֿונעם מקווה ייִד װאָס פֿאַרקױפֿט די טאַשן און זײ זאָלן תּשובֿה טון ואל ישעו בדבֿרי שקר.
האָט דער מסבֿבֿ כּל הסיבות געזען װאָס פֿאַר אַ מחלוקת קען אַרױסקומן דערפֿון אַז גויים װעלן גײן אין מקווה האָט ער אָנגעשיכּורט נח'ן נאָכן מבול און צו אונדזער מזל איז מקווה נישט אײנס פֿון די מצוות בני נח. הודו לה׳! אױך צוליב דעם קומן ייִדן אַיעדער ערבֿ שבת אין מקווה אײנער מיט אַ זעקעל פֿונעם בעקער, און אײנער מיט אַ זעקעל פֿונעם יאַטקע, און דער מיט אַ גראָסערי זעקעל און יענער מיט אַ זעקעל װאָס דער פֿרױ זײַנער האָט באַקומן פֿונעם לאַנזערײ געשעפֿט. ער מײנט אַז דאָס זאָגט מען לינגערײַ און סײַ װי װײסט ער נישט װאָס דאָס איז און ער קומט אין מקווה מיט אַ זעקעל לכּבֿוד שבת. קײנער װײסט נישט צו פֿרעגן מה לכּהן בבֿית הקבֿרות או דער װאָס װײסט שמײכלט צו זיך אָדער צו נאָך עפּעס אַ גראָבער יונג װאָס האָט גענוג יראת שמים צו קומן אין מקווה אָבער נישט גענוג אױף זיך אײַנצוהאַלטן פֿון שמײכלן אױף אַ 'לינגערײַ' זעקעל אין מקווה ערבֿ שבת.
און מחמת דאָס אַלעס שטײ איך אינעם אױסטו פּלאַץ בײַם שװים־באָד מיט אַ זעקעל פֿון אַ ביך געשעפֿט און נישט מיט אַ ספּאָרט זאַק כּדת וכּדין. באַלד װעל איך מוזן אַנטפּלעקן מײַן לײַב־צודעקל, כאָטש אַ װײַסע זױבערע און נישט אַ װאָלענע חזון איש שיעור, און מיר גײט נאָר אין לעבן מײַן זאַק! זײַט אַ מבֿין. פֿרעגט אָבער נישט װאָס איך זוך אין אַ גױיִשע שװים באָד לכּתּחילה און װוּ מעג מען גײן שװימן װען אינעם באָד זענען דאָ װײַבער אין שװים קלײדער. װאָס װילט איר זײ זאָלן קומן אין די טיכלעך און די פּאָנזעלעס? איך קען מיך נישט צושטעלן צו די שװים צײַטן װאָס זענען געמאַכט פֿאַר פֿרומער מענער גײ איך מיר אין בעדער װוּ מען האָט אַזױ ליב ייִדן אַז מע לאָזט זײ אַרײַן װען זײ װילן נאָר קומן, נאָך בעסער װוּ די פֿרומער אַלײן, און איך קלאַפּ דערױף אַן עקסטער סלח לנו. משום מראית העין בין איך אָבער מקפּיד צו גיין אין אַ באָד מחוץ למחנה.
Cute. I takeh have a mental "pecking order" for bags. At the top are substantial ones from stores whose merchandise I'd like to have. At the bottom are "vayberishe" stores (Jacquelyn, Victoria's Soid.) Goor on the bottom are the bright orange bags from "Glatt Mart."
השבמחק