יום שלישי, דצמבר 14, 2004

חנוכּה אױ חנוכּה

אײנס פֿון די געװאַלדיקע זאַכן פֿון חנוכּה איז אַז אױב מען פֿאַרגעסט ועל הניסים דאַרף מען נישט איבערדאַװענען. אמת אַז מען צאָלט אױף דעם מיט אַ הלל שלם און מען װערט צופּלאַצן פֿונעם כּי חלצת, און אױך שטױסט מען זיך פֿריש אַיעדן טאָג בײַ אלה ברכב אַז מען דאַרף עס דאָך נישט זאָגן און מחמת געװױנהײט גליטשט זיך עס אַרױס פֿונעם מױל. פֿונדעסטװעגן הײסן איבערדאַװענען בײַ שים שלום איז צופֿיל אפֿילו לױט די השגות פֿון די פֿאַרפּאַסערס פֿון הלכה.

מײַן זין האָט זיך גענומן קישן די זײַטן פֿון דער טיר יעדער מאָל ער גײט זײ דורך.

איך בין געװען אין שיל אַ היפּש פּאָר מאָל איבער חנוכּה אַרײַנגערעכענט ראש־חודש און זאת חנוכּה. אַן אינטערסאַנטע זאַך איז אַז װען איך גײ דאַװענען מעריב אין שיל שפּיר איך דער גאַנצער אָװענט אַז איך האָב מער צײַט אױף די הענט. איך שפּיר אַז עפּעס איז מיר לײַכטער, איך האָב מיט אײן לאַסט װײנגער אױף מײַן פּלײצעס.

חנוכּה בײַ די לעכט האָב איך ליב דער ניגון פֿון אברהם רײַזן 'ברוך אתה, זינגט דער טאַטע...און עס דאַכט זיך און עס טראַכט זיך ס'איז נאָך עפּעס דאָ...זינגזע טאַטע ברוך אתה און איך בלײַב דײַן קינד.'

תגובה 1:

אנונימי אמר/ה...

איר רעט נישט צי דערזאך חניכה עסט מען לאטקעס
what did you smoke?