אַן אײ מיט אַ פֿאַן

איך שטײ איבער אַ פֿאַן װאָס איך האָב דערין אַרײַן געװאָרפֿן אַן אײ אױף צו פּרעגלן און פֿון אױבן דאָס געלעכעל זיצט אַ קלײנע רױטע טראָפּ און שמײכלט צו מיר. װען דער רױטעע טראָפּ איז אױף װײַבערישע אינטערװעש לױפֿט מען באַלד צו אַ רבֿ צי טהור צי טמא און מען װאַשט אױס דאָס קלײד. אַז ס׳יז אַ פֿאַן איז נישט אַזױ פּשוט. מען דאַרף עס כּשרן און װער זאָגט מען קען עס כּשרן. ראשית כּל איז מײַן מיטאָג געפּײגרט. אױף דעם פֿאַרשטײט זיך מאַך איך אשר בחר בנו מכּל העמים. ס׳יז אָבער אַ שאלה װאָס טוט מען מיטן פֿאַן. מײַן פֿרױ זאָל זײַן געזונט און שטאַרק זאָגט אַז מען קען עס כּשרן און מען װעט עס שױן אױס סאָרטירן. איך װיל אָבער אַ פּסק הלכה נישט קײַן עצות.

אַ פּסק קומט נישט אָן לײַכט. איך פֿאַרגין נישט אַ רבֿ די הנאה אַז ער קאָנטראָלירט מײַן קאָך און מײַן פֿאַן. גײ איך אין אַ כּלים געשעפֿט װי דער געשעפֿטס מאַן איז אַ פּוסק װי צען רעבעצענס און ער זאָגט אַז איך דאַרף אַ נײע פֿאַן. און װוּ װעל איך עס קױפֿן אַז נישט בײַ אים?

אױפֿן װעג אַהײם באַװוּנדער איך דער חכמת התּורה. די גרעסטע מומחים ערפֿונדן פֿאַנען און טעפּ װאָס קלעבן נישט און איך האָב שױן געפּרעגלט אין דעם פֿאַן מער אײ װי ס׳יז דאָ בלעטער אין מסכתּ ביצה און קײַן אײן אײ האָט זיך אין דעם נישט געקלעבט.ָקומן חז"ל און נעמן אַ בלוט׳ס טראָפּ פֿון אַן אײ און קלעבן צום פֿאַן אַ טומאה און ס׳העלפֿט נישט קײַן פּודנו ומצילנו. דער פֿאַן איז אַ ברכה לבטלה. זעט איר װאָס אתּה חונן קען אױפֿטון.

ביז צװײ װאָכן איז דער נײַע פֿאַן אױך אינעם מיסט און מײַן פֿרױ זאָגט איך בין אַ שלים מזל איך װײס נישט װי צי באַקוקן אַן אײ. װאָס זאָל איך טון מען האָט מיר דאָס נישט אױסגעלרנט אין מײַן ישיבֿה.