מײַן נקמה

לעצטענס איז שטיל װײַל איך בין פֿאַרטין און פֿאַריאָגט און איך האָב אַזױפֿיל איבערן קאָפּ אַז װאָס נאָר. און פֿון דעסטװעגן גנבע איך מיך יעצט אַרײַן אַהער אָפּשרײַבן אַפּאָר װערטער. מײַן נקמה אין דער װעלט. אַז אדם לעמל יולד זאָלן מײַנע װערטער זײַן גראַפֿיטי אױף דער לעבענס סאָבװײס און זאָלן קומן דער װעלטס חכמים מיט זײערע שלױכן און עס אָפּרײַבן װען בײַ זײ איז ליכטיק. אַסאַך פֿאַרשטײן זײ. זאָל מײַן בלוט פֿליסן דורך מײַן פֿעדער און איך שטײ און לאַך װי די מבקרי חולים זוכן צוצונעמן פֿון מיר אַן אחד בשישים. גײטס אײַך געזונטערהײט איר זענט אַלע פֿיל קראַנקער װי די פּאַציענטן. פֿאַר אײַך איז קײַן מעדיצין נישט דאָ, קײן אײַנשפּריץ װעט אײַך נישט געזונט מאַכן און װאַקצינאַציעס װעלן עס אָנברענגן שנעלער. דאָ בין איך פֿרײַ, בין איך מלך. פֿרײַ זיך אָנצושמירן מיט טינט, פֿאַרשװאַרצן מײַן נשמה אַז מײַן שמײכל זאָל אױסזען װי די װײַסע צײן בײַ אַ קױמען קערער. אותיות פּורחות באויִר פֿאַרסמן װער עס לײענט זײ הרגנען װער עס שרײַבט זײ. טו נעמט אַלע אַ טיפֿן אָטעם און האָטס מיר אַ גוטן טאָג.